Stanowisko w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz niektórych innych ustaw, pt.
USTAWA UPORZĄDKUJE DZIAŁALNOŚĆ ORGANIZACJI POZARZĄDOWYCH
I POŻYTKU PUBLICZNEGO, ALE NIE WPROWADZI WIĘKSZYCH ZMIAN
Proponowana ustawa koryguje obecny system organizacji pozarządowych i pożytku publicznego, ale nie wprowadza w nim znaczących zmian, ułatwiających ich zakładanie i funkcjonowanie. Utrzymuje wiele istniejących utrudnień biurokratycznych.
Projekt ustawy zawiera szereg kwestii regulujących i usprawniających – głównie z punktu widzenia interesów Państwa – działalność organizacji pozarządowych (NGO) i pożytku publicznego (OPP):
- ogranicza możliwość pobierania nadmiernego wynagrodzenia z działalności organizacji pożytku publicznego,
- wprowadza szereg rozwiązań o charakterze kontrolnym,
- zwalnia organizacje pozarządowe z szeregu kosztów związanych z rejestracją i dalszym funkcjonowaniem działalności,
- nieco ułatwia zakładanie stowarzyszeń i zwalnia z części kosztów tworzenia NGO, ale bez eliminacji trudności w ich rejestracji,
- porządkuje i wyjaśnia nazewnictwo – definiuje pojęcie działalności odpłatnej, nieodpłatnej, gospodarczej.
- wnioskodawca wprowadza obowiązek uzupełnienie nazwy organizacji pożytku publicznego o treść „organizacja pożytku publicznego” (lub OPP), uzasadniając to tym, że chce ograniczyć praktyki stosowania tej nazwy przez podmioty nieuprawnione; jest to wewnętrznie niespójne: by być w zgodzie z uzasadnieniem, należałoby wprowadzić zakaz stosowania tej nazwy przez podmioty nieuprawnione; w obecnym kształcie ustawa ma w tym zakresie charakter represyjny:
1) oznacza to konieczność poniesienia kosztów związanych ze zmianą nazwy (zmiana statutu, dokumentów firmowych, pieczątek),
2) ogranicza swobodę działalności pozarządowej, - należy sprzeciwić się „zabraniu” członkom Rady Działalności Pożytku Publicznego możliwości pobierania diet, gdyż w ten sposób wnioskodawca wskazuje, że nie zależy mu na dobrej jakościowo działalności tejże Rady; nie można wymagać dobrej pracy od członków Rady, dobrego partnerstwa Państwa i organizacji pozarządowych, jeśli nie zapewni się przynajmniej częściowej rekompensaty członkom Rady za obniżenie zarobków spowodowane opuszczenie swojego miejsca pracy w związku z wykonywaniem obowiązków w Radzie,
- dziwne wydaje się być ograniczenie limitu udzielanych stypendiów do 380 złotych miesięcznie; załóżmy, że organizacja będzie chciała fundować stypendia zagraniczne studentom np. medycyny – za taką kwotę będą mogli zakupić jedynie część jednego z podręczników.
Z projektu ustawy nie wynika, by Państwo miało jakiekolwiek priorytety w kreowaniu działalności wobec różnych grup społecznych. Nie widać z niej zatem, w jaki sposób Państwo chce rozwiązać dwa główne problemy społeczne – emigrację osób młodych i bezrobocie. W efekcie rząd traci szanse na większą pomoc NGO w rozwiązywaniu tych problemów.
Za właściwe należy uznać – a wręcz wyróżnić – opublikowanie uzasadnienia projektu i zamieszczenie w nim oceny skutków regulacji.
Bardzo duża ilość zmian proponowanych w projekcie ustawie mogłaby przemawiać za ponownym uchwaleniem całości ustawy – tego jednak nie czyni i słusznie, gdyż nie zawiera znaczących zmian strukturalnych.
Najnowsze komentarze: